Słowami wstępu

Cześć,
 miło ,że odwiedziłeś/aś mojego bloga. Jestem Ela i ,mimo natłoku obowiązków tegorocznego maturzysty, staram się wygospodarować chociaż trochę czasu by poświęcić się swoim hobby, a że trochę ich jest, to nie zawsze się wyrabiam. Stąd zastrzegam ,że posty mogą się pojawiać nieregularnie. Piszę już innego bloga fitnhappy.pl (zapraszam ;-)), choć tam tematyka jest skrajnie inna. Poza tym rysuję i gram na gitarze i param się każdą formą rozwoju kreatywności. Planuję w życiu jednak mieć zawód bardziej przyziemny niż uduchowiony artysta ,ponieważ ,,poezja nie daje chleba" :-p . Nie wybiegając jednak daleko w przyszłość, zapraszam Cię do lektury mojego bloga, na którym to będę umieszczać swoje twory tj: książki czy opowiadania. Nie jestem profesjonalistką, więc błagam o wyrozumiałość^^ Choć chętnie wysłucham konstruktywnej krytyki i poczytam sobie Wasze opinie w komentarzach, o które bardzo proszę <3 Cóż, ode  mnie to tyle, liczę, że Wam się spodoba ^^

Pozdrawiam,
Ela :)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Recenzja- Trzy billboardy za Ebbing, Missouri (2017)

Obraz
,,Prędzej się złamię niż zegnę" Choć film ten początkowo nie zapowiadał się na produkcję, która oferuje rozgałęzioną fabułę a nawet sama nazwa, nie stanowiła chwytliwego filaru marketingowego, myślę ,że odwiedzenie kin sprawi, że wiele osób ,tak jak ja, mile się zaskoczy. ,,Trzy Billboardy..." to kreacja nieoszczędna w brutalnych scenach a jednocześnie paradoksalnie mistrzowsko subtelna. Filmowi towarzyszy permanentne uczucie frustracji, które po chwili udziela się też odbiorcy. Wczuwamy się w położenie bohaterów i okazuję się ,że obraz spokojnego miasteczka to tylko przykrywka a dramat ,który jest motywem przewodnim jest jednym z wielu, z którymi borykają się mieszkańcy. Historia filmu skupia się na post-tragicznej teraźniejszości ,a jedynie mały procent stanowią retrospekcje, co cieszy, nie męczy i nadaje tajemniczości bohaterom. Sami musimy rozgryźć portret psychologiczny każdej postaci, a nie jest to proste bo reżyser-scenarzysta Martin M
Czytaj więcej

Szare Pelargonie r. VIII Srebrne złoto

Nie byli na przechadzce za długo, ale za to długo wystarczająco, ażeby Ben oprowadził Jacka po mieście a ten   wykazał lekceważący stosunek do wizji wycieczki turystycznej. Podczas gdy chłopak trudził się by jak najbardziej obrazowo opisać więźniowi miasteczko w dolinie (a nie było to proste zadanie gdyż znajdowali się w prawdopodobniej najbardziej mdłym miejscu na Ziemi ), jego słuchacz   ostentacyjnie odwracał wzrok od wskazywanego kierunku lub przystawał przy losowym drzewie i kontemplował chwilę pochłonięty tajemniczymi rozważaniami. Ben przywykł już do osobliwych zwyczajów Jacka zatem po kilku karcących spojrzeniach ,które nie odniosły pożądanego rezultatu ,dał sobie spokój i na znak pogardy przedsięwziął protest ciszy, mając nadzieje ,że to skłoni jego towarzysza do poprawy swego haniebnego zachowania. Kiedy i to zawiodło chłopak w miarę mijającego czasu przeobraził się bezwiednie w cichego kompana nocnej wędrówki doceniając magię bezgłosu w mroku uśpionego miasta. Dotarłszy do
Czytaj więcej