Droga

Na początku była mgła

Gęsta i nieprzyjazna

Połacie bieli maskujące przepaść
do której niechybnie się zbliżałem

Byłem na drodze do zatracenia i upadku
Ale była to droga jedyna jaką widziałem
Błądziłem w zawieszeniu
rozdzierany rozpaczą i strachem
Zrywałem się do biegu
Zawracałem z mozołem
Skręcałem gwałtownie  chcąc oszukać fatum

Aż w końcu…

… przestałem się rozglądać

…szukać drogowskazów i szlaków

…patrzeć w niebo
…nasłuchiwać czyichś kroków

Byłem sam

Byłem pośród nicości

I zaakceptowałem to

I  szedłem dalej

A wnet mgła tak mnie hamująca okazała się zwiastunem poranka

Przepaść kotliną z sadem

A gdy rozpostarte zostały skrzydła nicości rozejrzałem się

I zobaczyłem ,że cały czas podążałem zgodnie ze szlakiem
Jedynym szlakiem
W labiryncie marności

***

Każdy ma swoją droge, szlak w życiu który jest dedykowany specjalnie dla niego. Bohater chciał iść przez życie bez pokory, w przeświadczeniu o swojej wyjątkowości. Nie widział jednak końca swej drogi a i sam szlak był spowity gęstą mgłą. Chcac oszukać przeznaczenie , zadziwić fatum zmieniał fronty, oscylował w zawieszeniu, spontanicznie zmieniał kurs ,jednak nie dochodził do celu. Dopiero gdy spokorniał i zdał się na los, szedł posłusznie przed siebie zaniechając jakichkolwiek zrywów dotarł do celu. Mgła mająca maskować katastrofę okazała się poranną mgłą z rosy, przepaść -rajską kotliną a sama kręta w odczuciu bohatera przeprawa - oczywistym szlakiem ,którym o dziwo szedł tak, jak powinien mimo ,że szedł nim po omacku.
W życiu należy zachować pokorę i dystans a także mieć świadomosc niechybnych porażek. Ale czy porażki to koniecznie coś złego?
Porażka ma tylko wtedy sens gdy wyciągniemy z niej wnioski i po upadku wstaniemy a przede wszystkim nie złamiemy się i nie stracimy wiary,