G&G

          Co można zrobić ze światem? A jeśli chcemy coś z ,,nim” zrobić, to czym on tak naprawdę jest? Możemy zniszczyć mury, możemy zrujnować miasta, spustoszyć najpiękniejsze stolice, zrównać z ziemią siedziby dawnych wielkich władców. Możemy zniszczyć historie zawartą w materialnym wymiarze, ale co nam to da? Świat, to ludzie, a ludzie, to jeden wielki zlepek szarej papki ,która momentami jest jaśniejsza a momentami ciemniejsza. Świat tworzą ludzie ,skoro zatem chcemy mu coś zrobić to pytanie sprowadza się do kwestii- co można zrobić ludziom? Pytanie z pozoru banalne, możemy zrobić mnóstwo rzeczy : zawieść, zasmucić, zdradzić, oszukać etc. Ale możemy też kochać, wspierać, słuchać, wierzyć. Te dwa przeciwstawne bloki działań również skłaniają nas do refleksji. Bo skoro możemy zrobić co chcemy z ludźmi, to możemy robić co chcemy ze światem , więc każdy z nas może go niszczyć albo tworzyć. Każdy z nas może być katem albo zbawcą. Zatem teraz Twój ruch, władco

Nie byli na przechadzce za długo, ale za to długo wystarczająco, ażeby Ben oprowadził Jacka po mieście a ten   wykazał lekceważący stosunek do wizji wycieczki turystycznej. Podczas gdy chłopak trudził się by jak najbardziej obrazowo opisać więźniowi miasteczko w dolinie (a nie było to proste zadanie gdyż znajdowali się w prawdopodobniej najbardziej mdłym miejscu na Ziemi ), jego słuchacz   ostentacyjnie odwracał wzrok od wskazywanego kierunku lub przystawał przy losowym drzewie i kontemplował chwilę pochłonięty tajemniczymi rozważaniami. Ben przywykł już do osobliwych zwyczajów Jacka zatem po kilku karcących spojrzeniach ,które nie odniosły pożądanego rezultatu ,dał sobie spokój i na znak pogardy przedsięwziął protest ciszy, mając nadzieje ,że to skłoni jego towarzysza do poprawy swego haniebnego zachowania. Kiedy i to zawiodło chłopak w miarę mijającego czasu przeobraził się bezwiednie w cichego kompana nocnej wędrówki doceniając magię bezgłosu w mroku uśpionego miasta. Dotarłszy do

Kiedy ciepła już nie będzie, bo spłoszone chłodem ucieknie ja będę Cię moją miłością nieśmiało co wieczór otulać Gdy światło też zawiedzie bo milcząc w mrok się przerodzi ja krzyczeć będę aż jasność w Twym sercu ciemność odroczy Gdy wokół radość wszelka zamrze i łzy popłyną po twarzy Twej srebrzyste otrę je policzkiem swoim otrę smutki wszystkie A wreszcie kiedy już tylko jedna droga wyjściem Ci się wyda i kiedy upadniesz strapiony czekając na finał Ścieżkę inną Ci wskaże poderwę Cię ja z ziemi choćbym miała sama więdnąć miłość warta ceny